Japon Çiçek Düzenleme Sanatı: İkebana

25.2.2019 / Kültür / Sanat / Genel

7. yüzyıla kadar uzanan Japon geleneğinde çiçek düzenleme sanatı ya da bir diğer adıyla “ikebana” köklü bir tarihe sahiptir.

Heykel sanatı ve bu sanatla yapılan eserler temel alınarak oluşturulan, doğanın sadeliğini yansıtan zarif bir uygulamadır. Dalları, çiçekleri ve yaprakları çeşitli şekillerde kullanarak bitki için karakter oluşturmak için kullanarak ikebana, aynı zamanda duygularını ifade etme yöntemidir.

Tarih içerisinde elit bir yeri olan ikebana sanatı, 16. yüzyılda toplumun önemli bir kısmında yaygınlaşırken, günümüzde halk eğitim merkezlerinde öğretilen ve geleneği yaşatan bir aktivite olarak karşımıza çıkmaktadır. Bambu otu ve erik dalları gibi geleneksel unsurlar da yenilikçi düzenlemeler oluşturmak için yerel ya da mevsimsel vazolar ve fanuslar ile bir araya getirilir.

Sadece Japonların değil dünya çapında pek çok milletten insanın ilgilendiği bu sanat, uygulayıcıların yaratıcılıklarını ifade etmelerini sağlayan renk ve biçim özellikleri bakımından takdir edilmektedir.

Kültürün Vazgeçilmezi

Bitkiler, Şinto inancında önemli bir yere sahiptir ve mevsimsel olarak değişen çeşitlilik içerisinde neredeyse tüm çiçeklere ayrı ayrı anlamlar yüklenmiştir. Örneğin, Evergreen çamı sonsuzluğu sembolize eder ve yeni yıl civarında sıkça kullanılır. Bu nedenle güzel anlamı olan birçok çiçek, tanrısal özelliklere sahip olduğu düşünülen “kamilere” şükran amaçlı hediye edilmektedir.

Her ne kadar ikebana, başlangıçta sanat olmaktan ziyade bir ritüel olarak kullanılmışsa da, 15. yüzyılın sonlarına doğru Shogun Ashikaga Yoshimasa tarafından daha sembolik hale getirilerek, okullarının açıldığı bir eğitim haline getirildi. Bu yüzyıl itibariyle dini bağlamdan ayrıştırılan çiçek düzenleme sanatı, statüsü yüksek kesimlerin kültürel bir faaliyeti haline geldi. Genelde, Japon generaller tarafından, akıllarını serbest bırakmak ve ruhlarını dinlendirmek için uygulandı.